Насловна
Мирисот беше ист. Вкусот ист. Само што, вечерва, тато не беше тука. Неговото место беше празно, а мамс ја мешаше супата полека, како да разговара со неа. - Нешто недостига – реков. Таа се насмевна: - Не, супата е иста. Ти ја јадеш поинаку. И тогаш сфатив. Вкусот не се менуваше. Ние се менувавме. Последната лажица остави топлина во градите. Не затоа што беше врела, туку затоа што во неа, некако, тато сè уште беше тука.
The input value is invalid.
Сподели со пријателите